اگر وقت زيادي را در استخر گذرانيده ايد ويا به منظور رفع خستگي بعد از يک روز کاري سخت، ساعتها در وان حمام غوطه ور بوده ايد، احتمالآ با پديده " انگشتان چروکيده" آشنا هستيد. باور کنيد يا نه، دانشمندان براي چندين دهه در حال مطالعه بر روي اين پديده بوده اند، و تلاش مي کردند تا دريابند چرا دستان (و گاهي پاهاي شما) وقتي خيس مي شوند، چروکيده مي شوند.
يکي از ايده هاي معروف اين است که پوست شما به راحتي از آب اشباع مي شود. براساس نظريه کتابخانه کنگره (Library of Congress) ، اپيدرم ، يا لايه خارجي پوست، از سلولهاي مرده کراتين تشکيل شده که وقتي براي مدت طولاني در آب قرار مي گيرند، به جذب رطوبت مي پردازند. اين جذب رطوبت باعث مي شود که سلول ها متورم شوند، اما چون آنها هنوز به بافت زيرين متصل هستند، و بافت زيرين نمي تواند گسترده شود، بافت بيروني بايد چروک شود تا به جبران سطح بزرگتر بپردازد.
اين موضوع مثل اين است که روکش يک تخت بزرگسال را براي يک تخت خرد سال استفاده کنيم ! پارجه اضافي جايي ندارد و مجبور است به صورت نامرتب و پر چين و چروک قرار گيرد.
اما چرا فقط انگشتان دست و پا تحت تاثير رطوبت قرار مي گيرند- چرا کل سطح بدن چروک نمي شود؟
دانشمندان مي گويند زيرا دستان و پاهاي ما ضخيم ترين لايه اپيدرم را دارا مي باشند و به همين علت آنها داراي سلولهاي کراتين بيشتري که آب جذب مي کنند ، هستند( ناخن هاي شما نيز داراي کراتين مي باشند، به همين علت بعد از شستن ظرف ها نرمتر مي شوند).
آيا پشت اين چروکيده شدن هدفي وجود دارد؟
مشکل اين تئوري اين است که براي زماني که اعصاب انگشتان دست و پا بخاطر جراحي و يا صدمات ناشي از مرض قند آسيب مي بينند و پوست آنها چروک نمي شود ، توضيحي ندارد.. بر اساس فرضيه ديگري مي توان اين را توضيح داد، که بيان مي کند عمل چروکيدگي پوست براساس اشباع پوستي نيست ؛ بلکه براساس واکنش سيستم عصبي مرکزي مي باشد.--- "مشکل مکانيک کلاسيک" ، بر اساس توضيحات دکتر ژي چن ، مهندس بيومکانيک دانشگاه کلومبيا ، در" اخبار طبيعت".
فرضيه مکانيک بر اساس نظريه انقباض عروق و يا باريک شدن رگهاي خوني مي باشد. در واقع، زماني که انگشتان دست يا پا در آب سرد يا گرم فرو برده مي شوند، انتهاي سلولهاي عصبي سيگنالي ارسال مي کنند که موجب شود رگهاي خوني و در نتيجه بافت زيرين سطح پوست، منقبض مي شوند. اين امر به نوبه خود، خارجي ترين لايه پوست را مجبور به چروک شدن مي کند.
اما تحقيقات جديد نشان مي دهند ممکن است دلايل بيشتري براي چروکيدگي پوست وجود داشته باشد. دانشمند نوروبيولوژيست تکاملي، دکتر مارک چنگيزي، و تيمش در آزمايشگاه 2AI در آيداهو، در حال کار کردن براي اثبات اين فرضيه که چروکيدگي انگشتان دست و پا تنها محصول تغييرات ناگهاني پوستي نيست، بلکه آنها يک پديده ژنتيکي مشابه آج هاي لاستيک يا کفش ها يند که راه رفتن در شرايط بارندگي را ميسر مي سازند.
چنگيزي معتقد است که اين به اصطلاح آج ها بر روي دست و پاها در طول ساليان ، در DNA به وجود آمده اند تا عمل گرفتن اشيا را بهبود ببخشند.
دکتر چنگيزي در مقاله اي که براي Forbes نوشته است مي گويد: چروکيدگي انگشتان در رطوبت ، ممکن است بخش مهمي از تکامل اوليه پستانداران ياشد. زماني که رفته رفته ناخن جاي پنجه را در پستانداران گرفت، در اينجا ، آج ضرورت وجودش را به جاي پنجه نشان مي دهد.
دکتر چنگيزي و تيمش براي تاييد اين تئوري ، شباهت 28 عکس از چروکيدگي انگشتان را مورد بررسي قرار دادند. همه اين عکس ها، داراي چروک هايي بودند که کانالهاي عمودي را ، احتمالا براي خروج آب از نوک انگشتان ايجاد مي کردند.او اينگونه توضيح داد که:"براي اينکه يک دست بتواند يک سطح خيس را بدون ليز خوردن بگيرد ، احتياج دارد که تمامي آب ميان پوست و سطحي را که مي خواهد بگيرد را حذف کند، و بهترين راه اين است که آب را به سمت کانال ها هدايت کند".
براي اثبات فرضيه چنگيزي تحقيقات بيشتري مورد نياز است، او در حال حاضر به سختي در حال کار و مطالعه،در اين زمينه است. بر اساس خبر نشريه اخبار طبيعت، موضوع بعدي مورد مطالعه او عبارت است از :آيا در حقيقت چروکيدگي به گرفتن بهتر اجسام کمک مي کند وآيا پستانداراني که در مناطق مرطوب ، زندگي مي کنند، احتمال چروکيدگي انگشتانشان، بيشتر از پستانداراني است که در خشکي زندگي مي کنند. او مي گويد اگر اين نظريه صحت داشته باشد، ما ممکن است بتوانيم از آن ، در بهبود تکنولوژي لاستيک ها و کفش هاي آج دار استفاده کنيم.
او مي نويسد "بجاي يک امر غير لازم تلقي شدن ، اينک وجود انگشتان چروکيده ، نشانه ديگري از پيروزي تکامل است".
نظرات شما عزیزان: